مبارز راه روشنایی به تعمق می پردازد. او آرام درون خیمه خویش می نشیند و خود را به انوار الهی می سپارد.

او ذهن خویش را خالی می کند و به هیچ چیز نمی اندیشد. او خود را از جستجوی لذت ها  مبارزه جویی ها ؛ و الهامات کنار می کشد و می گذارد موهبت ها و اقتدار هایش خود را آشکار کنند.

حتی اگر این موهبت ها و اقتدار ها را فوراُ مشاهده نکند ؛ آن ها بر زندگی روزمره اش تاثیر دارند و آن را هدایت می کنند.

هنگامی که او به مراقبه می پردازد ؛ او دیگر تنها خودش نیست بلکه به جرقه ایی از روح جهان تبدیل می شود. این لحظات هستند که او را از مسئولیتش در جهان آگاه می کنند.

مبارز راه روشنایی می داند که در سکوت قلبش نظامی وجود دارد که او را هدایت می کند...