حضرت آیتالله شیخ محمدتقی بهجت (ره) در تاریخ سهشنبه 27 فرودین سال 1308 هجری شمسی در حالی که تنها 12 سال داشت، نامهای به پدر خویش مینویسد و وی را «قبلهگاه» خطاب میکند.نامه مرحوم آیتالله محمدتقی بهجت با عنوان «قبلهگاها» خطاب به پدر بزرگوارش در تاریخ 7 ذیالقعده سال 1347 هجری قمری نوشته شده است.این موضوع نشان از اهمیت جایگاه والدین در دین اسلام و مکتب تشیع دارد و مرحوم آیتالله بهجت، احترام ویژهای برای پدر و مادر خود قائل میشده است.نقل است که مرحوم بهجت هنگامی که در نجف اشرف تحصیل میکرد، بیش از پرداختن به تحصیل، به عبادت میپرداخت و ساعتهای مدید را در حرم امیرالمؤمنین (ع) میگذراند. طلاب مدرسه علمیه نجف که نگران سلامتی ایشان بودند، گزارش این رفتار را به پدرش دادند و پدر نیز نامهای به فرزند خود نوشت و فقط اجازه یکبار زیارت حرم حضرت علی (ع) در روز را برای فرزند صادر کرد.پس از این نامه بود که آیتالله بهجت علیرغم میل باطنی، به منظور جلب رضایت پدر، از عبادت بسیار خود کاست تا به تحصیل بپردازد. البته پس از این ماجرا، پدر مرحوم بهجت بار دیگر اجازه زیارت و توقف در حرم حضرت علی (ع) را به میزان معمول به فرزند داد.