روز زمین پاک.
مثل روز هوای پاک؛
از این عبارت چنین برمی آید که زمینی داریم بسیار ناپاک که تنها یک روز ازسیصد و شصت وپنج روز سال را به پاس پاک داشتش گرامی می داریم

زمینی داریم که زباله ها و پسماندها و بی توجهی سیاست گذاران کشورها و ملل آن، قسمت های وسیعی ازخاک و آب و هوای آن - اگر جو زمین را هم قسمتی از زمین در نظر بگیریم - را آلوده کرده است

هردوت تاریخ نگار یونان باستان در وصف احترام ایرانی های هم عصر خودش به طبیعت، می گوید: آب رودها و نهرهای ایران زمین به قدری زلال و پاکیزه است که به راحتی می توان لب آب نشست و از آن نوشید

امروز می بینیم و می شنویم که رودخانه های شهرهای مختلف این کشور مثل رود خانه های شهر رشت آنچنان آلوده به فاضلاب هستند که از شعاع چند کیلومتری آنها بوی تعفن می آید

هردوت در جای دیگر می نویسد، ایرانیان بر این عقیده اند که شخم زدن و کاشتن زمین باعث نوازش آن می شود ، به همین جهت به کاشت زمین های بایر اهمیت زیادی می دهند

حال آنکه در فرهنگ نامه انکارتا 2005 در مقاله ای در مورد منابع طبیعی ایران خواندم : اگرچه یک سوم زمین های کشور ایران قابل کشت هستند، اما تنها درهشت و هفت دهم درصد این زمینها کشاورزی می شود. می دانم که آبیاری زمین ها کار سختی است و آب و هوای ایران هم چندان مرطوب نیست، اما استفاده نکردن از کشت مکانیزه یکی از بزرگترین عوامل بایر شدن زمین ها است. ضعف سیستم مدیریتی و نداشتن قدرت نفوذ بالا در منطقه باعث شد زمین های سیستان که روزی از آباد ترین زمین های این کشور بودند، خشک و بایر بمانند و مردم قحطی زده آنجا برای امرار معاش خود، خاک زمین هایشان را بار تراکتور کنند و در شهر به قیمت ناچیز به ساختمان سازها بفروشند -در باره این مطلب چهار سال پیش مجله ایران جوان مقاله مفصلی نوشته بود

مدیریت نادرست کشت و صنعت کارون باعث شده این مجموعه عظیم، یکی از ضررده ترین مجموعه های کشاورزی ایران باشد-این مطلب را پدرم که از کارمندان رده بالای بانک کشاورزی؛ عمده ترین سرمایه گذار این کشت و صنعت؛ است می گفت

عدم توجه به مرمت و بازسازی نهر داریون، نهر باستانی ایران که ازیادگارهای زمان ساسانیان است و برای آب رسانی به زمین های منطقه شوشتر ساخته شده بود ، در سال های اخیر منجر به تخریب آن و بروز خشک سالی و از بین رفتن زمین های کشاورزی و تهی دستی کشاورزان این ناحیه شده است

انحراف مسیر آب رودخانه کرج که زمانی از شهریار می گذشت با هدف تامین آب آشامیدنی شهر تهران، باعث بایر شدن بسیاری از زمین های کشاورزی این منطقه شده است

بر روی بسیاری از زمین هایی که برای ایجاد هر سانتی متر ازعمق خاک حاصل خیزشان چهار صد سال زمان لازم است ،حالا آپارتمان های کوتاه و بلند روییده اند . این پدیده را آنقدر درباره باغ ها و دشت های اطراف تهران شاهد بوده ایم که دیگر زشتی و بی توجهی ای که پشت آن خوابیده است، برایمان عادی شده است

با اطمینان می توان گفت که اتفاقاتی از این دست و شاید حتی بسیار ناراحت کننده تر و شرم آورتر از این ها نیزدر گوشه گوشه ایران رخ داده یا در حال رخ دادن اند. از بین رفتن بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری بومی
ایران، از بارزترین مثال های این پیش آمد های ناگوار است

از خودم می پرسم چطور است که پیشینیان ما تا این حد آموخته به نگهداری از محیط زیست خود بودند و ما با وجود اینهمه دانش درباره زمین و حیات بر روی آن تا این اندازه نسبت به حفظ و نگهداری آن بی توجه هستیم؟ شاید باید در باره آموزش و ایجاد فرهنگ بیشتر بیاندیشیم و بدانیم. فرهنگی که دیگران به اهمیت و قدرت آن پی بردند و با توسعه و گسترش آن تا این حد در دنیا پیشرفت کردند و ما از اهمیتش غافل شدیم و خرافات و سنت ها اندک اندک جایگزین آن شد به طوری که روز به روز پس تر رفتیم

باید بیشتر مطالعه کنیم، بیشتر بدانیم و بیشتر و بیشتربه کودکان این سرزمین منتقل کنیم

با همه این ها، روز زمین پاک را در یاد و خاطره مان گرامی می داریم. روحش شاد و قرین رحمت باد