اهالی کمربن نیز مانند سایر مردم ایران به پیشواز ماه مبارک رمضان میرفتند ، و یک یا دو سه روز قبل از حلول ماه با روزه گرفتن به استقبال میرفتند ... .
در موقع سحــــر ملای ده یا کسانیکه صدای خوش داشتند و یا سواد خواندن و نوشتن ، بر پشت بام و یا جـــــــــلوی خانه ی خویش به سحر خوانی می پرداختند . ( از جمله ی آن بزرگان می توان ملاصدرالله ، ملا یزدان ، عبدالحمید کریمی ، مشهدی صالح و ... را نام برد . )
مردم با صدای سحر خوانی از خواب بیدار می شدند و مشغول خوردن سحری میشدند ، و اگر همسایه ای خواب مانده بود با زدن در خانه ی او ، او را نیز بیدار میکردند .
در هنگام اذان صبح ملای محل اذان میگفت .

افطـــــــــــــــــــــاری

موقع غروب موذن باز با صدای خوش خویش اذان میگفت و مردم با غذاهایی همچو خرما ، فرنی ، بیشته وآش و ... افطار میکردند . بعد از افطار مردم به حسینیه ( تکیه ) رفته و دعای ماه رمضان و دعای افتتاح را می خواندند . سپس روحانی شروع به سخنرانی میکرد .

شبهای قدر

از بابت موقوفات و یا نذری در حسینیه افطار میدادند . بعد از افطار مراسم شب احیا ( قرآن به سر ) را برگزار میکردند ، و روز بیست و یکم رمضان را نیز تعزیه امیر المومنین را می خواندند .

روز عید فـــطـــــر

در روز های آخر ماه رمضان مردم به پشت بام ها رفته و به رویت ماه می پرداختند . چون در آن موقع رادیو ، تلویزیون و... نبود و مردم هر روستا خودشان به این کار می پرداختند . در روز عید فطر با حضور روحانی ، مردم نماز جماعت می خواندند ، و عید را به همدیگر تبریک می گفتند ... .




Mohammad.Hoshyar@yahoo.com