در کمربن و سایر روستاهای شمال در عید نوروز رسم بر این بود که هر خانواده قبل از فرا رسیدن عید ، شخصی را که قدمش خیر بود انتخاب مبکردند که به آن سال مُج میگفتند . این فرد ممکن بود از اهل همان خانواده و یا از فامیلان و یا از اهل محل باشد . بعضی هم بره را برای سال مج خود در نظر میگرفتند .                                          

    هنگام تحویل سال فرد مورد نظر با یک سینی که در آن یک جلد کلام الله مجید ، یک لیوان آب ، سبزه ، سیر و سکه و ... بود وارد خانه میشد . به اهل خانه سلام میکرد و عید نوروز را به آن ها تبریک میگفت . آب داخل لیوان را به چهار کنج خانه ویا حیاط میریخت تا برکت به خانه بیاید . بعد از سلام و روبوسی بزرگ خانواده به سال مج مبلغی به عنوان عیدی و یا جوراب و تخم مرغ میداد .

 بعد خانواده ها به دیدار همدیگر میرفتند . ابتدا به خانه ی بزرگ فامیل یا کسانی که در طول سال گذشته عزیزی را از دست داده اند میرفتند .