دوشس‏‎ / ‏The Duchess

کارگردان: سائول دیب. فیلمنامه: جفری هچر، آندرس تامس ینسن، سائول دیب بر اساس
کتاب جئورجینا، دوشس ‏دونشایر نوشته آماندا فورمن. موسیقی: ر یچل پورتمن. مدیر
فیلمبرداری: گیولا پادوس. تدوین: ماساهیرو هیراکوبو. ‏طراح صحنه: مایکل کارلین.
بازیگران: کایرا نایتلی[جئورجینا، دوشس دونشایر]، رف فاینس[دوک دونشایر]، شارلوت
‏رامپلینگ[لیدی اسپنسر]، دومینیک کوپر[چارلز گری]، هایلی آتوود[بس فاستر]، سایمون
مک برنی[چارلز فاکس]، ‏آیدان مک آردل[ریچارد برینسلی شریدان]، جان شراپنل[ژنرال
گری]. 110 دقیقه. محصول 2008 انگلستان، ایتالیا، ‏فرانسه. نام دیگر: ‏La Duchessa‏.
نامزد بهترین بازیگر زن/نایتلی-بهترنی بازیگر نقش مکمل مرد/راف فاینس-بهترین
‏باتزیگر نقش مکمل زن/هیلی آتوول و بهترین دستاورد تکنیکی/مایکل اوکانر از مراسم
فیلم های مستقل بریتانیایی. ‏

سال های پایانی قرن هجدهم. دوشس جئورجینا کاوندیش یکی از زیباترین زنان عصر خویش
است. او که با مردی مسن ‏تر از خود- دوک دونشایر- ازدواج کرده، همزمان رابطه
عاشقانه ای با سیاستمداری جاه طلب و جوان برقرار می کند و ‏همین رابطه سبب برخوردی
تلخ میان او و شوهرش شده، و راه را برای یک رسوایی بزرگ باز می کند..‏‎.‎

‏‏چرا باید دید؟‏‎

سائول دیب فرزند -مایک دیب مستند ساز- را سه سال قبل با عاشق اسلحه یا با عنوان
اصلی آن ‏Bullet Boy ‎‏ ‏شناختیم. دیب که تا قبل از آن به مستندسازی اشتغال داشت با
این فیلم که نامش را از تیتر مقاله ای در هاکنی گازت ‏گرفته بود، موفق شد به دلیل
خلوص و پختگی کارش ستایش بی نظیر منتقدان را کسب کند. دیب در این فیلم که با
استفاده ‏از بازیگران غیر حرفه ای ساخته بود به علاقه جوانان- به خصوص پسرها- به
اسلحه و در نهایت نقد فرهنگ استفاده ‏از سلاح و ارتباط آن با امنیت اجتماعی می
پرداخت، اما دوشس بعد از وقفه ای نه چندان کوتاه در مسیری متفاوت سیر ‏می کند.‏

فیلم که نمایش آن با جنجال های رسانه ای پیرامون شباهت دوشس جئورجینا و پرنسس
دایانا همراه بود در نیمه اول خود ‏به بی عدالتی های تاریخی در حق زنان می پردازد و
این کار را به شکلی ظریف و دقیق انجام می دهد. اینکه چگونه دل ‏زنان زیبا و جوانی
چون دوشس در پشت درهای بسته منازل توسط شوهران پیر و ثروتمندشان شکسته می شود شاید
‏برای طرفداران حقوق زنان موردی جالب باشد، اما برای مردها و دوستداران فیلم خوب چه
دارد؟ جز کایرا نایتلی که با ‏زیبایی افسونگر-و کلاسیک- خویش کم کم در حال تبدیل
شدن به سرقفلی و چهره ثابت فیلم های تاریخی است؟‏

حتی گفت و گوهایی چون "مردها به راحتی می توانند مکنونات قلبی خود را بر زبان
بیاورند، ولی ما زن ها چون نمی ‏توانیم به راحتی سخن بگوییم حرف هایمان را با
پوشیدن البسه زیبا بیان می کنیم" می تواند در نیمه دوم سبب ‏سرخوردگی همان مدافعان
نیمه اول فیلم شود و از میان رفتن اعتبار دوشس در طول فیلم به دلیل رفتار غلطش او
را از ‏حالت نمونه وار خود خارج کند. ‏

به عنوان یک تماشاگر باید بگویم بار دیگر تهیه کنندگان به دام درام های تاریخی
عصر ویکتوریا افتاده اند که و با تقلید ‏از آثار جین آستین به تنها دستاوردی که
نزدیک شده اند ساختار سریال های آبکی تلویزیونی است و چنین چیزی برای ‏دیب جز شکست
اگر نباشد، درجا زدنی بیش نیست. حتی در میان بازیگران شناخته شده فیلم نیز جز
شارلوت رامپلینگ ‏و رف فاینس هیچ کس موفق به ایفای نقش جالب توجهی نمی شود، با این
حال دوستداران بانو نایتلی و عشاق سینه چاک ‏سریال های آبکی در سراسر دنیا از این
یکی هم استقبال خواهند کرد. حتی اگر بعد از تماشای آن جرات توصیه اش به ‏شخص دیگری
را نداشته باشند!‏

ژانر: درام، تاریخی