سایت ضد انقلابی((گلوبال)) مرتبط با وزارت خارجه رژیم
صهیونیستی بااشاره به اینکه اردوغان هم احمدی نژاد شده
است،نوشت:ان موقع که میگفتند جهان در حال احمدی نژادی شدن
است،خندیدیم ودست انداختیم،ولی گویا احمدی نژادی شدن حداقل
در دنیای جهان سوم به سرعت دارد شایع میشود.شیوه ای که گردن
کشیدن برابر قدرت های جهانی از مشخصات ان است! ((خداوند رییس
جمهور عزیز را حفظ کند.))
به نقل از دو هفته نامه عبرت های عاشورا
از قطار تو راه که نگو ! تو کوپه یه آقای مسن و خانمش بود و یه دختر خانم دانشجو ! که همون ده دقیقه اول به بهانه تست موبایلش شماره اش رو تو موبایل من زد ! هر کی شماره اش رو خواست بعداً کامنت بذاره ، خلاصه اولش که معذب بودیم و بعد که دیدند اینجانب کبریت بی خطر هستم صحبت ها گل کرد و بعداً یه خانمی با دختر خانم 4 ساله اش هم به ما ملحق شد و دختر کوچولوش تا مدتی باعث سرگرمی ماشد ، خلاصه اونقدر صحبت ها گل کرده بود که وقتی رئیس قطار اومد منو ببره یه کوپه دیگه همه گفتند نه نمیذاریم ایشون رو ببرید و حوصله اومدن یه پیرزن قرقرو به این کوپه رو نداریم و خلاصه ما موندیم و شب تو تخت وسطی خوابیدم ، سید که اول شب میگفت من گرمم نمیشه وسط شب بلند شد و پنجره بست و هوای کوپه بشدت گرم شد و سید هم خروپوف میکرد و شیشه آب دور از دسترس و یاد اون جوک آب خوردن هم افتاده بودم و از خیر آب گذشتم و موقعی که اومدم سرم رو بذارم سمت درب راهرو در راهرو را یواشکی باز کنم دیدیم اصلاً نمیشه روی این تخت ها نشست و دردسرتون ندم فشار و تنگی قبر رو اون شب تا صبح چشیدم خدا بدادمون برسه - روز 9 دیماه ساعت 2 تو فرودگاه بودم ، شوهر خواهر گرامی یا بقول ما آقا میرزا و همشیره اومده بودند بدرقه ، مسعود و بهروز هم کل فامیل رو جمع کرده بودند تو فرودگاه و از طرفی خانمهاشون اخمها تو هم بود ( عین عیال بنده ) و بچه ها هم مرتب سفارش سوقاتی میدادند و گاری سواری میکردند ، پروازمون با طیران خلیج بود و موقع گرفتن کارت پرواز طرف به مسعود که سیگار روشن کرده بود یه نگاه چپ چپی کرد و گفت نو سیگارت و مسعود هم محل نذاشت ، نمیدونم چه حسی است موقع رد شدن از گیت کنترل گذرنامه ، همیشه احساس میکنم الان میگه آقا شما ممنوع الخروج هستی و یا بعنوان یه دیوونه خطرناک میگیرنت ! خلاصه وقتی از گیت رد شدم یه نفسی و یه سیگار ! سوار طیران خلیج با مهموندارهای آسیای شرقی و عربش شدیم و خلاصه برای اولین بار بود که با سوار شدن به هواپیما یاد شب اول قبرو فشار قبر نمی افتادم ، ناگفته نمونه که طرزف بخاطر سیگاری که کشیده بودیم جای ما رو انداخته بود آخرین ردیف هواپیما ، رو بوفه و همسایه دبلیو سی !!!!!!!!!!البته بد هم نبود نزدیک خانم مهماندار بودیم و مرتب اورد واتر و اون جویس و .... میدادیم ! 2 تا 3 ساعت طول کشید تا رسیدیم فرودگاه بحرین ، فرودگاه بحرین بماند برای بعد این هم یه عکس دیگه تقدیمی به شما
صبر کنید !
اینجا نه از موعظه خبریست و نه از نصیحت ، فقط شرح سفری است که شاید بتونه شما رو با خیلی از چیزها آشنایی بدهد :
عرضم بحضورتون که داستان ما از اونجا شروع میشه که اینجانب حقیر شهرام کارمند دون پایه شهرداری در سال 82 باتفاق یک از دوستان زمان دانشگاه بنام مسعود خان دارای شغل آزاد ( فروشنده مواد اولیه پلاستیک ) و برادر خانمش بهروز دارای شغل صادرات و واردات ساکن آستارا رفتیم پابوس امام حسین ع ، شرح این سفر بماند برای بعد اما این سفر یه ارتباط عاطفی بین ما سه نفر ایجاد کرد که معمولاً هر موقع دلمون میگیره بهم زنگ میزنیم و ....
این سفر کربلا چنان تحولی در زندگی من ایجاد نمود که قابل وصف نیست و خودش یه وبلاگ جدا میخواد اما فقط بگم که تو یه سال گذشته تمام مشکلات و دشمنان به برکت امام حسین و برادر گرامی اش نتونستند حالمو بگیرند
آذر ماه سال 83 بود که مسعود بهم زنگ زد و با همون لهجه غلیظ تهرونی خودش گفت : شهرام همون کپی پاستو فاکس کن میخواهیم بریم یه سفر ! من هم فاکس کردم ، کور از خدا چی میخواد؟ ..... خلاصه حدود 23 آذر بود که مسعود بهم زنگ زد که مژده سفرمون درست شد و نهم دیماه پرواز داریم عربستان ! گفتم کجا ؟ گفت عربستان بابا ، ویزای تجاری گرفتیم بریم جده تو نمایشگاه عرضه مستقیم کالا شرکت کنیم و بعدش هم میمونیم تا اعمال حج و مابقی قضایا ، گفتم مسعود جون بدون مقدمه مارو غافلگیر کردی ، حالا چقدر خرج داره و کی میریم و ؟؟؟؟
گفت راستش بلیط ها رو برای9 دی گرفتیم اما ویزاها هنوز نیومده دعا کن درست بشه .
نعمتی است آدم بدون ثبت نام پیش پیش یه دفعه بگن بیا برو حج و حاجی بشو . خلاصه من هیچ موقع تو فکر رفتن حج نبودم و فکر میکردم حج یه تکلیف است که هر موقع رفتی رفتی و تازه من که استطاعت نداشتم ! خلاصه باور نمیکنید میگفتم خدایا ما رو بیخیال شو یه سفر سوریه ما رو بفرست و حج باشه واسه بعداً الان آمادگی ندارم ، اداره و این همه دشمنان عزیز ، بدهی ، زن ، بچه ....... خلاصه دوم دیماه مسعود زنگ زد که ویزاها اومده و روز 9 دی ساعت 4 پرواز داریم از تهران به دمام عربستان و خودتو بسون تهرون ( البته قبلش من پاسمو برای ویزا فرستادم تهران ) خلاصه هیچ راه گریزی نبود و کلی هزینه شده بود و ویزا گرفته شده بود و باید میرفتیم ، ضمناً بهروز هم همسفر ما بود و دوباره جمع سه تایی ما دور هم جمع میشد ، به مسعود گفتم مسعود من مانی پانی ندارم و دستم خالیه گفت بی خیال تا اینجاش درست شده باقی اش هم درست میشه یه کاریش میکنیم ، وقتی که دیدم مجبورم این سفر رو برم با خودم گفتم دو تا کار باید بکنم اول اینکه پول جور کنم ، دوم اینکه وسایل سفر رو جور کنم و سوم هم که عیال استکه تابستون فرستاده بودمش عمره و حرفی نداشت ، طفلک فقط یه کربلا از ما میخواد که اونهم فعلاً شرمنده ام تا بعد ، اومدم اداره و فوراً به امور مالی نوشتم که حقوق دیماه من رو حساب کنید و بعدش هم وصل شدم شبکه تا ببینم اوضاع سهام چطوره و فردا یه مقدار سهام بفروشم و توشه سفر کنم ، تو همین مدت امور مالی اعلام کرد که قربان پرداختی های از اول سال شما علی الحساب بوده و الان که قطعی حساب کردیم اگه حقوق دی رو هم کم کنیم 250 هزار تومن بدهکار میشید ، این از قدم اول و از قدم دوم بگم که اوضاع سهام افتضاح بود و از روزهای قبل اونقدر پایین تر بود که ثلث سرمایه ام در صورت فروش بر نمیگشت ، وا رفتم و گفتم : خدایا گفتیم ما رو نفرست حج گفتی زوره گفتم پول جور کنم گفتی زکی حالا من هم میرم خونه میشینم و دست جلوی هیچ بنده ای دراز نمیکنم و خودت میدونی جور کن تا بیام !
خدایی اش هم خودش جور کرد ، عصری خونه نشسته بودم و تو هم بودم و هیچی نمیگفتم که خواهر خانم گرامی با 500 هزار تومن پول و 400 دلار وارد شد و گفت اینها کنار بوده و لازم نیست شما با خودت ببر و بعداً بمن برگردون و خانم هم 380 دلار از صندوقچه پس انداز یزدی اش رو کرد ، خلاصه هیچ بهونه ای نبود و پول رو هم خودش بدون تلاش رسونده بود و ما هم رفتیم حوله احرام و همیان و لیف و صابون بدون بو و دمپایی و نخ سوزن و آجیل و تخمه و... گرفتیم و روز 8 دیماه با قطار درجه یک 6 نفره راه افتادم بسوی تهرون و سفر الهی حج سال 1425 قمری
اینهم یه عکس از ما سه تا بترتیب از راست بهروز – مسعود و من
بالاخره به فرودگاه بحرین رسیدیم و از داخل هواپیما گرمای بیرون رو احساس میکردیم اما وقتی از تو راه رو مخصوص اومدیم تو سالن هوا مطبوع مطبوع بود ، ذیلاً نقشه بحرین و موقعیت ان تقدیم می شود تا ببینید این کشور کوچول موچول چه می کند و کجاست
نزدیک شب ژانویه بود و تو فری شاپ کلی چراغ و کاج و لامپ و کالسکه بابا نوئل و تبلیغ های مختلف برای تخفیف شب عید مسیحی پر بود و چیز دیگه ای که پر بود آدمهای رنگ و وارنگ با لباسها و ملیت های مختلف و البته اکثراً بی حجاب که برای ما آدم ندیده ها چیز غریب و جدیدی بود و تنها چیزی که تو اون فرودگاه قشنگ ممنوع بود که نشانه تهاجم فرهنگی و انحطاط اونها بود این بود که سیگار کشیدن ممنوع بود ، دو ساعت وقت داشتیم تا پرواز بحرین به عربستان (شهر دمام ) بمحض ورود به سالن فری شاپ که از یک میدون فوتبال بزرگتر بود بوی مطبوع یه قهوه بود که ما رو جذب کرد و راه افتادیم ببینیم از کجاست ، تو مسیر هم قسمت های مختلف فری شاپ رو دید میزدیم ، نوار ، شکلات ، خوراکی ، نوشیدنی های الکلی و غیر الکلی ( عجب شیشه های قشنگی داشتند و حال میداد برای آبغوره و آبلیمو! ) خلاصه یه تریا پیدا کردیم که داشت قهوه میداد و کنارش هم محل مخصوص اسموکینگ بود که اول رفتیم اونجا و بعد سه تا قهوه شکلاتی با طعم وانیل تو لیوان های هیئتی که وقتی پولی که داده بودیم رو حساب کردیم دیدیم حدود 10 هزار تومن برای 3 تا قهوه ازمون گرفته ، اول اینکه قیمت های بحرین دستمون اومد و دوم اینکه علی رغم گرونی اون قهوه اما شاید بهترین نوشیدنی بود که تو این سفر ( غیر آب زمزم ) گیرمون اومد ، لازم بذکر است که موقع برگشت 36 ساعت تو بحرین توقف داشتیم !، تو فرودگاه مهرآباد کارت پرواز بحرین دمام رو هم داده بودند و روش گیت خروجی هم نوشته شده بود ، لازم به ذکر است که همسفرها رو نمیشناختیم و هر کی واسه خودش داشت میگشت و نمیدونستیم کی عازم سفر حج است و کی تجارت و کی سیاحت؟ زمان حرکت رسید و گیت خروجی 13 رو پیدا کردیم ، خدا وکیلی کی میگه 13 نحص است ؟ اونقدر این فرودگاه برام جالب بود که فرودگاه دوبی اینقدر توجه منو جلب نکرد ، ما که میدونستیم دوباره برمیگردیم اونجا از خیر عکس گرفتن هم گذشتیم و گفتیم موقع برگشت ، از گیت گذشتیم و از یه راهرو به هواپیما رسیدیم ، همه جا مامور های سیاه خندون با دندون های سفید ما رو بدرقه میکردند و از بازدید بدنی و اینطور حرفها خبری نبود ، الحمد ا.... تو این پرواز جامون وسط ها بود اما اگر شما به نقشه نگاه کرده باشید این دو مقصد اونقدر به هم نزدیک اند که ما تا یک آب پرتقال خوردیم هواپیما نشست ، دو ساعت انتظار برای یک ربع پرواز ( خوب این دو قدم راه رو پیاده میومدیم دیگه ! )
توضیح :
این کشور کوچول موچول که نصف تهرون هم نیست و از صدقه سر نفت به اینجا رسیده اکثر مردمش ایرانی هستند و بدلیل جو فکری حاکم بر آن تبدیل شده به محل خوشگذرانی اعراب و بنا به شواهد تمامی چند هتل این کشور دارای دسکو و بار میباشند و اگر به نقشه بحرین توجه کرده باشید خطوط قرمزی بعنوان راه ها روی نقشه مشخص است و این راه از سمت چپ نقشه میرود به عربستان ، یعنی اینکه اعراب خوشگذران آخر هفته با ماشین شخصی و بدون استفاده از کشتی و هواپیما از روی پل به بحرین میروند و بر میگردند