توجه توجه
این وبلاگ جنبه پشتیبانی دارد.و 4 ماه یکبار بروزرسانی میشود.
لطفا شما به وبلاگ اصلی که هر 2روز یکبار با اشعار،رمان،داستان و زندگینامه های عاشقانه افراد.بروزرسانی میشود.دیدن فرمایید.لازم به ذکر است که این وبلاگ با بازدید روزانه میانگین 4000 رکورددار میباشد.
با تشکر فراوان.
آدرس وبلاگ
بسم الله الرحمن الحیم
هرکس به طریقی دل ما می شکند بیگانه جدا دوست جدا می شکند
گر بیگانه بشکند حرفی نیست من درعجبم، دوست چرا می شکند
این داستانی که می نویسم ،یک داستان واقعی می باشد.در حقیقت بیشتر این داستان بر گرفته از زندگی شخصی خودم است.این داستان را با زبان شخصیت اصلی داستان بیان می کنم.
من علی هستم،24 ساله،ساکن تهران.از آن پسرهایی که به دلیل غرور زیاد اصلا فکر عاشق شدن به سرم نمیزد.
در سال 1375،وقتی در دوره ی راهنمایی بودم با پسری آشنا شدم.اسم آن پسر آرش بود.لحظه به لحظه دوستی ما بیشتر و عمیق تر می شد تا جایی که همه ما را به عنوان 2 برادر می دانستند.همیشه با هم بودیم و هر کاری را با هم انجام می دادیم.این دوستی ما تا زمانی ادامه داشت که آن اتفاق لعنتی به وقوع پیوست.
در سال 84، در یک روز تابستانی وقتی از کتابخانه بیرون آمدم برای کمی استراحت در پارکی که در آن نزدیکی بود ، رفتم.هوا گرم بود به این خاطر بعد کمی استراحت در پارک، به کافی شاپی رفتم، نوشیدنی سفارش دادم.من پسر خیلی مغرور و از خود راضی بودم که جز خود کسی را نمی پسندیدم .به این خاطر وقتی دختری را می دیدم، روی خود را بر میگرداندم و نگاه نمی کردم ولی در آن روز به کلی تمام خصوصیاتم عوض شده بود.چند دقیه ای از آمدن من به کافی شا پ گزشته بود.ناگهان چشمم به دختری که در حال وارد شن به سالن بود افتاد. بله اتفاقی که نباید می افتاد،افتاد.
عاشق شدم؛حال و هوام عوض شد، عرق سردی روی صورتم نشسته بود.چند دیقه ای به همین روال گذشت.
ادم زبان بازی بودم، ولی در آن لحظه هیچ کلمه ای به ذهنم نمیرسید.نمی دانستم چه کاری کنم.می ترسیدم از دستش بدهم.دل خود را به دریا زدم،به کنارش رفتم و کل موضوع را آرام آرام با او در میان گذاشتم.شانس با من یار بود.توضیح و تفسیراتی که از خودم برای او داده بودم مورد توجه او قرار گرفت.
اسم آن دختر مونا بود.من در آن زمان 21 سال داشتم و در دانشگاه مشغول درس خواندن بودم؛مونا سال آخر و یکی از ممتازان دبیرستان خود بود؛از خانواده مجللی بودن و از این نظر تقریباً با هم، هم سطح بودیم.
دوستی ما یک دوستی صادقانه و واقعی بود.3 سالی به همین صورت ادامه داشت.هر لحظه به علاقه من به او افزوده می شد.موضوع ازدواج را با مونا درمیان گذاشتم؛هر دو ما به وصلت راضی بودیم.خانواده هایمان نیز در این مورد اطلاع کافی داشتند؛ولی من درآن زمان آمادگی لازم برای ازدواج را نداشتم؛چون مایل بودم کمی سنم بیشتر بشود.
من به قدری به مونا احترام می گذاشتم و دوستش داشتم که هیچ وقت کلمه ی نه را از من نمی شنید.تابستان 86 بود.با او تماس گرفتم ولی جواب نمی داد.2،3 روزی به همین صورت ادامه داشتف دیگر داشتم از نگرانی می مردم،چون سابقه نداشت جواب تماس ها و پیامک هایم را ندهد؛با مینا خواهر بزرگتر مونا تماس گرفتم،موضوع را جویا شدم،بالاخره توانستم با هماهتگی او مونا را پیدا کنم.
وقتی از او دلیل جواب ندادنش را پرسیدم حرفی را زد که همانند پتکی رو سرم فرود آمد.دنیا دور سرم می چرخید.گفت برایش خواستگار امده و به خاطر فشار پدر مادرش مجبور است ازدواج کند.من که 24 سال بیستر نداشتم و مایل به ازدواج زود نبودم،خود را بر سر دو راهی عشق و عقل دیدم.عشق می گفت ازدواج کنم و عقل می گفت ازدواج زود هنگام نکنم.
وقتی دیدم مونا در شرایط روحی مناسبی قرار ندارد؛به خاطر اینکه نمی توانستم لحظه ای اذیت شدنش را تحمل کنم،قبول کردم که دیگر به او فکر نکنم و او با فردی که خانواده برایش انتخاب کرده ازدواج کند.
با چشمانی گریان و با آروزی خوشبختی از او رای همیشه خداحافظی کردم.2،3 ماه گذشت،روزی نبود که به یاد او نباشم؛ و به خاطر دوری اش نگیریم، ولی باید تحمل می کردم.به همین صورت روزها می گذشت.پاییز رسید.برای دیدن وست نزدیک، آرش، به دیدنش رفم.آرش آن روز خیلی خوشحال بود؛وقتی علت را جویا شدم از پیدا کردن دختر مورد علاقه اش خبر داد؛گفت که بالاخره توانسته دختری که همیشه در رویاها به دنبالش میگشته،پیدا کند.خوشحال شدم ،چون خوشحالی آرش را می یدم.با ذوق و شوق موبایلش را در آورد تا عکس ان دختر را به من نشان دهد.وقتی چشمم به عکس افتادف گویی دوباره پتکی به سرم خوره باشد؛گیج و مبهوت ماندم.سرگیجه ای به سرغم آمد که تا آن 24 سال هیچ وقت ندیده بودم.
عکس عکس مونا بود.همان دختری که به خاطرش از خودم گذشتم، تا او از خودش نگذرد؛غرورم را شکستم تا او غرورش را نشکند.
آرش ار موضوع دوستی من و مونا هیچی نمی دانست.از او خواستم تا قراری را با او بگذارد و مرا به او معرفی کند.آرش هم بلافاصله با مونا تماس گرفت و قرار ملاقاتی را برای ساعت 7 همان روز گذاشت.ساعت 6:30 من و آرش در محل قرار حاظر بودیم.به او گفتم من برای چند دقیقه بیرون می روم، ولی وقتی دوستت آمد با من تماس بگیر،تا بیایم.از کافی شاپ بیرون امدم،در گوشه ای از خیابان منتظر آمدنش بودم.ساعت 7 شده بود.مونا را دیدم.وارد کافی شاپ شد،همان لحظه آرش خبر آمدنش را به من داد.آرام آرام وارد شدم،وقتی به کنار میز رسیدم آرش یلند شد و شروع به معرفی من کرد؛وفتی چشمان مونا به من افتاد رنگ خود را باخت و شوکه شد.اشک در چشمانم پر شده بود.نمیدانستم په کار کنم.
به آرش گفتم این مونا همان عشق من بود مه به خاطرش همه کار کردم.به خاطرش از خودم گذشتم،ولی او مرا خورد کرد،شکست.
با نیرنگ و فریب با دلم بازی کرد.به آرش نگاه کردم و گفتم: آرش ،داداش خوبم، این دفعه هم به خاطر تو از خودم می گذرم؛دلی که یکبار بشکند،می تواند دوباره هم بشکند.ولی من،نه تو و نه مونا را دیگر نمیشناسم.
با چشمانی گریام به مونا گفتم:امیدوارم خدا دلت را بشکند.
ازآنجا خارج شدم و تا به امروز دیگر نه انها را میبینم و نه به انها فکر می کنم؛و فقط از خدا برای دل شکستگان آرامش آرزومندم.
----------------------------------------------------------------------------
دوستان عزیز،این زندگینامه خودم بود.ولی تو وبلاگ pooria.parsiblog.com زندگینامه یک پسری بنام حسین گذاشتم.که معنای واقعی عشق تو اون معلوم میشه.اگه فکر میکنید طاغت حرفهای غمناک دارید،حتما زندگینامه حسین بخونید تا متوجه بشید عشق یعنی چی.
استاد اعلام کرد که کلاس به پایان رسیده . کتاب و جزوه هامو توی کیفم گذاشتم و همراه بقیه دانشجویان از کلاس بیرون آمدم ، از محوطه گذشتم و از دانشگاه خارج شدم که صدایی از پشت سر منو متوقف کرد . برگشتم و دیدم بهزاد پشت سرم ایتساده . بهزاد یکی از دوستان و همکلاسیهام بود که بیشتر از بقیه باهاش صمیمی بودم ، البته بهتره بگم تنها دوستم در دانشگاه به حساب میامد .
بهزاد : با این سرعت کجا میری آقای نابغه ، نکنه با زید میدات قرار داری ؟
خندیدم و گفتم : نه بابا منو چه به این کارا ، داشتم میرفتم خونه .
بهزاد : من نمیدونم توی اون خراب شده چه خبره که هم دانشگاه تموم میشه ، با عجله میری خونه .
- : خبری نیست ، مگه بعد از دانشگاه باید کجا رفت .
بهزاد : بعد از دانشگاه فقط علافی حال میده ، یعنی ماشینو برداریو و تو خیابونا دور بزنی و دو تا آدم ببینی .
- : نه ، من اصلا حوصلا این کارا رو ندارم ، خودت میدونی که چقدر از جاهای شلوغ و علافی بدم میاد .
بهزاد : پسر فکر کنم تو افسردگی گرفتی ، آخه یعنی چی یکسره میری تو خونه و تو اتاقت تنها میشینی .
- : چون تنهایی رو دوست دارم ، چون توی تنهایی فکرم بیشتر کار میکنه و بیشتر میتونم روی پروژه آخر ترمم کار کنم .
بهزاد : اوووه ، کو تا آخر ترم ، فعلا باید بچسبی به تفریح ، به عشق به حال ، اصلا تنهایی معنا نداره . حالا بیا با هم بریم یه دوری بزنیم ، دو تا دختر خوشگل ببینیم یکم سر کیف بیایم .
- : نه بهزاد جون ، ممنون ، من نمیتونم بیام ، همون خونه برام از همه جا بهتره .
بهزاد : اخه مادرت گفته دیگه نذارم یکسره توی تنهایی باشی ، گفته یکم ببرمت تو اجتماع تا دو تاآدم ببینی ، یکم آداب معاشرت یاد بگیری ، خلاصه یکم آدم بشی ، اصلا خدا رو چه دیدی ، شاید یه دختری هم تو رو دید و ازت خوشش اومد و بعدش ...
- : بعدش چی ؟
بهزاد : اوه ، چیه چرا اینقدر گل از گلت شکفت ، اسم دختر شنیدی اینقدر ذوق کردی ؟
خندیدم و گفتم : شوخی نکن ، بگو بعدش چی ؟
بهزاد : بعدش میخواستی چی بشه ، خب معلومه دیگه ازدواج میکنی ؟
(( ازدواج .... یعنی کسی حاضره با من ، با منی که همه بچه ها معتقدن با مشکلات شدید روحی درگیرم ازدواج کنه . ))
- : یعنی کسی با من ازدواج میکنه ؟
بهزاد : برای چی نکنه ، باید از خداشم باشه ، خوشتیپ نیستی ، که هستی ، شاگرد اول دانشگاه نیستی که هستی ، فقط یکم مخت تاب داره ، که اونم قابل حله .
- : به هر حال من حوصله علکی تو خیابونا گشتنو ندارم ، برم خونه بهتره .
بهزاد از دستم عصبانی شد و گفت : به جهنم ، نیا ، اصلا چه بهتر ، چرا تو بیای ، میرم یکی رو برمیدارم که مثل خودم پای دختربازی باشه .
بهزاد اینو گفت و ازم دور شد ، من هم راه خونه رو پیش گرفتم . به پشت در خونه مون رسیدم و خواستم در رو باز کنم ، که صدای دختری نظرم رو به خودش جلب کرد . برگشتم و دیدم دختری چند قدم اونطرف از من ایستاده بود و به من نگاه میکرد . صورت زیبا و قد بلندی داشت و مانوتی کوتاهی به تن کرده بود و شالی به سر انداخته بود که بیشتر به موهایش از زیر آن دیده میشد . دختر جلوتر امد و بهم سلام کرد .
یعنی این دختر کی میتونست باشه و چی کارم میتونست داشته باشه .
جواب سلامش رو دادم . دختر گفت : شما آقای مهیار یوسفی هستید ؟
- : بله خودم هستم . شما ؟
دختر لبخندی زد و گفت : فرستاده ای برای شما ، من هیچ اسمی ندارم ، شما هر چی دوست دارید میتونید منو صدا بزنید .
با تعجب گفتم : یعنی چی ؟ یعنی پدر و مادرتون برای شما اسم نذاشتن .
دختر : شما این طور فکر کنید .
-: مگه میشه ، اصلا چنین چیزی امکان نداره .
لبخندی زیبا روی لبان دختر نقش بست و گفت : حالا که ممکن شده .
- : باشه من اصراری نمیکنم ، حتما راست میگید دیگه ، ولی چه اسمی دوست دارید روتون بذارم .
دختر : هر اسمی که دوست دارید ؟
کمی فکر کردم و گفتم : پارمیدا خوبه ؟
دختر : عالیه . من این اسم رو دوست دارم .
- : خب پارمیدا خانم چه کاری از دست من ساخته است .
پارمیدا : اگه ممکنه بذارید وارد خونتون بشم .
از تعجب خشکم زده بود ، گفتم : وارد خونه ما ، ولی ... ولی برای چی ؟
لحظه ای فکر کردم نکنه پارمیدا از اون دختر فراریها باشه و میخواد برای من دردسر درست کنه . اما ، اما اون شباهتی به دختر فراریهایی که قبلا با بهزاد دیده بودم نداشت ، توی صورت پارمیدا یک معصومیت عجیبی نهفته بود .
پارمیدا : من میخوام در کنار شما باشم . من ... من از شما چند تا سوال درسی داشتم .
کمی نرم تر شدم و گفتم : خب حالا شد یه چیزی ، چرا زودتر نگفتید ؟
پارمیدا جوابی نداد . گفتم : خب بفرمایید داخل .
در رو باز کردم و همراه پارمیدا وارد شدم . مادرم خونه نبود . پارمیدا رو به اتاقم بردم و خودم رفتم تا برایش چای بریزم . وقتی برگشتم دیدم مانتو و شالشو در آورده بود و موهای بلندشو دور گردنش ریخته بود . برای لحظه ای مجذوب زیبایی پارمیدا شدم و سرجام خشکم زد . پارمیدا لبخندی زد و گفت : خیلی خوشگلم ، مگه نه ؟
خنده ای از سر هیجان سر دادم و گفتم : شما زیباترین دختری هستید که تا حالا دیدم .
پارمیدا : ممنون .
چایی رو جلوش گرفتم . بعد رفتم و پشت میز کامپیوترم نشستم . پارمیدا از روی صندلی بلند شد و به سمت قفسه کتابهایم رفت و نگاهی به انها کرد و کرد : وای چه همه کتاب ، شما همشونو خوندید ؟
گفتم : آره ، اکثرشو خوندم ، من بیشتر وقتم در تنهایی و به مطالعه کتابهای مختلف سپری میشه .
پارمیدا : عالیه ، من از پسرهایی که سرشون تو کتاب و دفتر خوشم میاد . مخصوصا پسرهایی مثل شما .
از خجالت سرم رو پایین انداختم و گفتم : من هم از دخترهای زیبایی مثل شما خوشم میاد .
تازه یادم افتاد که چرا پارمیدا رو به خونه راه دادم ، برای همین پرسیدم : راستی مشکل درسی ای که داشتید چی بود ؟
پارمیدا کمی تعلل کرد و گفت : راستش ، راستش من ...
در همین هنگام در خونه باز شد و مادرم وارد شد . ترس تمام وجودم رو فرا گرفت ، اگه میدید دختری با اون وضعیت توی اتاقم نشسته حتما آبروریزی راه می انداخت .
آب دهانم رو قورت دادم و گفتم : پارمیدا تو باید بری ، باید هرچه زودتر بری بدون اینکه مادرم تو رو ببینه .
پارمیدا با ناراحتی گفت : آخه چرا ؟
با عصبانیت گفتم : برای اینکه من میگم ، حالا سریع تا مادرم تورو ندیده برو .
پارمیدا مانتوشو تنش کرد و شالشو به سرش انداخت و آهسته از اتاقم بیرون رفت و پاورچین پاورچین خودشو به در حیاط رسوند و خارج شد .
خواندن قسمت دوم را فراموش نکنید.
خوشبختانه پارمیدا بدون اینکه مادرم متوجه شود از خونه خارج شد . بعد از اون روز تمام فکر و ذهنم شده بود پارمیدا ، دو سه بار دیگه اونو در خیابون دیدم و سلام و احوالپرسیه گرمی باهاش کردم . پارمیدا بدجوری دل منو با عشوه گریها و نگاه های اغواگرش برده بود ، دوست داشتم هر روز اونو ببینم و برای حتی چند ثانیه هم که شده باهاش صحبت کنم . پارمیدا اولین دختری بود که به من لبخند زده بود ، دستمو توی دستهاش جا داده بود و برای دردام همدردی کرده بود ، پارمیدا جای ویژه ای در قلبم برای خودش باز کرده بود ، ولی من متعجب بودم که چرا دختری به زیبایی پارمیدا ، باید با من چنان رفتار خوبی داشته باشد . مگه من چی داشتم به جز ذهنی قدرتمند در حل مسایل ریاضی و فیزیک .
بهزاد : گقتی اسمه دختره چیه ؟
- : پارمیدا ، یعنی این اسم رو من روش گذاشتم .
بهزاد با تعجب : یعنی چی ؟ مگه خودش اسم نداشت ؟
- : نمیدونم ، خودش ازم خواست براش اسم انتخاب کنم .
بهزاد : چه جالب تا حالا اینجوریشو ندیده بودم .
- : من هم همین طور ........
بهزاد : خب چه شکلیها هست ... خوشگل یا نه ؟
- : آره ، خیلی خوشگله .
بهزاد : از اون تیریپ لاواست یا فاکها ؟
- : تیریپه لاوه لاو ....
بهزاد : پس این طور که تو میگی باید به عقل دختره شک کرد !
با تعجب گفتم : برای چی ؟
بهزاد : برای اینکه بین این همه پسر خوش تیپ و خر پول ، اومده به تو عتیقه گیر داده که چی ؟ باور کن خر ماده رو با لاچینکو بزنی جواب سلامتم نمیده ، دیگه چه برسه باهات طرح رفاقت بریزه .
- : لابد چیزهایی درون من دیده که جذبم شده .
بهزاد قهقه ای سر داد و گفت : پسر تو خیلی باحالی ، آخه تو چه جاذبه ای میتونی برای دخترها داشته باشی ، این وجود من که سر تا پا جاذبه است .
از این همه غرور عصبانی شده بودم . اگر یک اشکال میشد در بهزاد پیدا کرد ، همین غرور بیش از حدش بود ، البته اون حق داشت مغرور باشد ، خوش تیپ بود ، بهترین لباسها رو میپوشید و سوار بهترین ماشینها میشد و بیشترین خاطرخواه رو در دانشگاه داشت .
- : میدونی بهزاد ، احساس میکنم به پارمیدا وابسته شدم ، احساس میکنم باید هر روز ببینمش و صدای قشنگشو بشنوم ، دوست دارم یکسره کنارش باشم و به خنده های مستانه ش نگاه کنم و ...
بهزاد : خب یکدفه بگو عاشقش شدم و خلاص ...
- : نمیدونم ، شاید هم عاشقش شده باشم . بهزاد ، پارمیدا زیباترین دختریست که میتونه وجود داشته باشه .
بهزاد : پس با این اوصاف واجب شد که من ببینمش ، تا نظر کارشناسیمو در موردش اعلام کنم .
- : آره ، حتما باید ببینیش ، من امروز باهاش در یکی از کافی شاپها قرار دارم ، میتونی بیای و از دور تماشاش کنی .
بعد از ظهر از راه رسید .بهزاد منو به کافی شاپی که با پارمیدا قرار داشتم رسوند و خودش بیرون واستاد تا از پشت شیشه پارمیدا رو تماشا کند .
? دقیقه بعد پارمیدا وارد کافی شاپ شد و یکراست به طرف من اومد ، بلند شدم و سلام کردم و با او دست دادم . هر دو نشستیم . پارمیدا از همیشه زیباتر شده بود ، آرایش ملایمی کرده بود و شال صورتی به سر انداخته بود و به ناخنهایش لاک صورتی زده بود .
پیشخدمت جلو آمد و ازمون پرسید چی میل دارید ؟
به پارمیدا اشاره کردم و گفتم : چی میخوری ؟
پارمیدا : الآن چیزی میل ندارم .
- :واسه چی ؟
پارمیدا : نمیدونم ، چیزی نخورم بهتره .
پیشخدمت : ببخشید شما دارید با کی حرف میزنید ؟
با عصبانیت نگاهی بهش کردم و گفتم : به شما هیچ ربطی نداره !
پیشخدمت : ولی کسی ...
به میان حرفش آمدم و گفتم : شما به جای فضولی بهتر به کارتون برسید ، لطفا برای این میز یه شیر قهوه بیارید .
پیشخدمت از ما دور شد .
پارمیدا : چه آدم فضولی بود ، آخه به تو چه ربطی داره که شما داری با کی حرف میزنی ؟
- : شما نمیخواد زیاد ناراحت بشید ، راستی این جوک جدید رو شنیدید ؟
پارمیدا با هیجان : کدوم جوک ؟
- : یک بابایی یه ماهی رو تو پاکت دستش گرفته بوده ، رفیقش میبیندش ، میگه : جریان این ماهیه چیه؟ میگه: دارم برای شام میبرمش خونه ، ماهیه میگه : مرسی من شام خوردم ، منو ببر سینما!
جوکم که تمام شد ، کل فضا با صدای خنده های زیبای پارمیدا پر شد ، چقدر دوست داشتم همیشه اون رو در حال خندیدن ببینم ، با هر خنده او جان تازه ای در کالبد من دمیده میشد و روحم رو به هیجان وا میداشت .
بعد از اینکه شیر قهوه سفارشیمو خوردم ، هر دو بلند شدیم و به سمت بیرون رفتیم ، پارمیدا از من خداحافظی کرد و رفت ، من هم حساب کافی شاپ رو پرداخت کردم و بیرون آمدم و پیش بهزاد رفتم که مشغول صحبت با دختری سبزه رو و بانمک بود . همینکه بهزاد منو دید با دختر خداحافظی کرد و پیش من اومد .
- : پارمیدا رو دیدی ؟
بهزاد : نه بابا هر چی صبر کردم دیدم نیومد ، بعدش از روی بیکاری چکش همین دختر رو که دیدی زدم تا تو بیای بیرون .
با تعجب گفتم : مگه میشه ، پارمیدا بیش از یک ربع روبروی من نشسته بود و با من حرف میزد .
بهزاد : راست میگی ، پس چرا من ندیدم .
با حرص گفتم : چون حواس شما همیشه جاهای دیگه ست .
بهزاد من رو به خونه رسوند . از او خداحافظی کردم و از ماشینش پیاده شدم و رفت . کلید رو از جیبم بیرون آوردم و خواستم داخل قفل بکنم که صدای پارمیدا من رو متوجه خودش کرد . سرم رو برگردوندم و دیدم پشت سرم ایستاده است و لبخندی زیباتر از همه لبخندهای دنیا بر لب دارد .
پارمیدا پشت در ایستاده بود . با خودم فکر کردم این بهترین موقعیت است برای نشان دادن او به مادرم ، دیگه طاقتم تمام شده بود و دوست داشتم هر چه زودتر پارمیدا رو ماله خود کنم و برای این کار رضایت مادرم شرط اول بود . مطمئن بودم وقتی مادرم زیبایی افسانه ای و صورت مینیاتوری پارمیدا رو ببینه ، بدون هیچ مخالفتی تن به این ازدواج میدهد ، ولی ... ولی اگه مادرم از خانواده پارمیدا ازم سوال میکرد چه جوابی میتونستم بهش بدم ، من اصلا با خانواده او آشنایی نداشتم و تا حالا سوالی در این مورد از ش نپرسیده بودم .
پارمیدا : آقا مهیار حالتون خوبه ، چرا اینجوری به من زل زدید ؟
- : ببخشید ، زیبایی شما منو محصور خودش کرده بود ، باور کنید نمیتونم به این همه زیبایی زل نزنم و راحت از کنارش بگذرم .
پارمیدا لبخندی زد و گفت : شما نسبت به من لطف دارید ، خودتون هم خیلی زیبا هستید .
از خجالت قرمز شده بودم . پارمیدا به من گفته بود زیبا هستم ، پس حتما صورت زیبایی داشتم ، هرچند که خیلی ها نظری بر خلاف نظر پارمیدا داشتند . ولی نظر بقیه که برای من مهم نیستند . برای من فقط پارمیدا مهم هست و نظر او .
- : ببخشید پارمیدا خانم ، میشه از تون یه خواهشی بکنم .
پارمیدا با مهربانی گفت : بله ، بفرمایید .
- : من . من راستش ، من میخواستم ازتون خواستگاری کنم .
از شدت استرس و خجالت قرمز شده بودم و بدنم از عرق پوشیده شده بود . نمیدونستم جواب پارمیدا به این خواستگاریه بی مقدمه و سریع من چیه ؟
پارمیدا لبخند دیگری زد و گفت : همینجا دم در خونه تون .
با دستپاچگی گفتم : خب مگه اشکالی داره ؟
پارمیدا : نه ، هیچ اشکالی نداره .
- : حالا میشه یه خواهش دیگه ازتون بکنم .
پارمیدا : بفرمایید .
- : میخواستم از شما دعوت کنم با من به خونه بیاین تا شما رو به مادرم نشون بدم .
پارمیدا : من آماده ام .
استرسم دو چندان شده بود ، حالا همه چی به نظر مادرم بستگی داشت ، من میدوستنم پارمیدا با این ازدواج موافقه . این رو از حرفها و حرکاتش به راحتی میشد فهمید ، پارمیدا دلبسته من شده بود ، ولی چرا من ؟ مگر من چه چیز جذابی برای او داشتم .
نه نه حالا وقت این پرسشها نبود ، حالا بهترین موقعیت برای نشان دادن او به مادرم بود . در خونه رو باز کردم و همراه پارمیدا وارد شدم . از پارمیدا خواستم در حیاط منتظر باشد تا من مادرم رو برای این کار آماده کنم .
به آشپزخانه رفتم ، جایی که مادرم مشغول آشپزی بود . سلام کردم و گوشه ای ایستادم . نمیدونستم باید چی به مادرم بگویم ، نیدونستم اصلا چه طوری باید پارمیدا رو به او معرفی کنم .
لحظه ای ساکت ایستادم و به مادرم که داشت چیزهایی رو درون قابلمه هم میزد خیره شدم تا انکه صدای اعتراض او بلند شد : چیه . چرا اینجا واستادی ، چرا اینجوری به من زل زدی ؟
به خودم آمدم و گفتم : هیچی ، فقط داشتم نگاهتون میکردم .
مادرم : وا .. مگه تا حالا منو ندیده بودی ؟
- : چرا . ولی ... ولی ....
مادرم : ولی چی ؟
- : راستش چطوری بگم ، میخواستم موضوع مهمی رو با شما مطرح کنم .
مادرم با کنجکاوی گفت : چه موضوعی ؟
قسمت سوم و پایانی این داستان را حتما بخوانید
مهلت انتخاب رشته آزمون کارشناسی ارشد تا ساعت 24 امروز پایان مییابد
معاون سازمان سنجش: مهلت انتخاب رشته مجازین به هیچ عنوان تمدید نمیشود
معاون سازمان سنجش آموزش کشور با اشاره به اتمام مهلت انتخاب رشته آزمون کارشناسی ارشد دانشگاهها و موسسات آموزش عالی تا ساعت 24 فردا، تاکید کرد: به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی مهلت انتخاب رشته تمدید نمیشود.
دکتر حسین توکلی در گفتوگو با خبرنگار صنفی آموزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به مجاز شدن 213 هزار و 69 داوطلب در آزمون کارشناسی ارشد، اظهار کرد: مجازین میتوانند تا ساعت 19 فردا برای دریافت دفترچه راهنما به مراکز پستی مراجعه و تا ساعت 24 همان روز با مراجعه به سایت سازمان سنجش به نشانی www.sanjesh.org و وارد کردن کد رهگیری نسبت به انتخاب رشته اقدام کنند.
وی با بیان اینکه مجازین باید در مهلت باقی مانده نسبت به انتخاب رشته اقدام کنند، اظهار کرد: نیازی به مراجعه به مراکز و مؤسسات تبلیغاتی برای مشاوره انتخاب رشته وجود ندارد.
وی با تاکید بر اینکه برای نخستین بار امکان صد انتخاب در این آزمون فراهم شده است، خاطرنشان کرد: بیش از 90 درصد رشتههای امتحانی کمتر از صد رشته محل را دارا هستند، بنابراین بر اساس علاقهمندی به ترتیب اولویت مورد نظر خود انتخاب کنند.
توکلی در خاتمه، گفت: انتخاب رشته زمانی کامل شده است که سیستم، کد رهگیری پانزده کاراکتری را در اختیار داوطلبان قرار دهد.